Një baba i pasur, që donte që djali i tij të dinte se si ishte të jesh i varfër, e detyroi të kalonte një ditë me një familje fermere
Fëmija kaloi 3 ditë e 3 netë në fusha.
Ndersa ketheheshin në qytet, ende në makinë, babai i tij e pyeti:
– Si ishte eksperienca juaj?
– Shumë e mirë – u përgjigj fëmija….
A ke mësuar ndonjë gjë? I ati këmbënguli
1 –Po, se ne kemi një qen dhe ata kanë katër.
2 – Që të kemi një pishinë me ujë të trajtuar, e cila arrin deri në fund të kopshtit. Ata kanë një lumë, me ujë të kristaltë, peshk dhe gjëra të tjera të bukura.
3- Që ne kemi dritë elektrike në kopshtin tonë por ata kanë yjet dhe hënën për t’i ndriçuar.
4 – Që kopshti ynë arrinë deri në murin e shtepisë. Kopshti i tyre arrinë deri në horizont.
5 – Ne blejmë vetë ushqimin tonë; Ata e rritin, e korrin dhe e gatuajnë.
6 – Se ne dëgjojmë CD… Ata dëgjojnë një simfoni të vazhdueshme papagajsh, kriketash dhe kafshësh të tjera…
E gjithë kjo, ndonjëherë e shoqëruar me këngën e një fqinji që punon tokën.
7 – Që përdorim mikrovalën. Ata gatuajnë me dru dhe aroma ndihet largë nga zjarr i ngadaltë qe e gatuajnë
8 – Se jetojmë të rrethuar me gardhe alarmi për të mbrojtur veten… Ata jetojnë me dyert e hapura, të mbrojtur nga miqësia e fqinjëve.
9 – Që jetojmë të lidhur me celularin, kompjuterin, televizorin. Ata janë të lidhur me jetën, me qiellin, me diellin, me ujin, me fushat, me kafshët, dhe me familjet e tyre.
Babait i bëri shumë përshtypje ndjenjat e të birit. Më në fund djali përfundon
– “Faleminderit që më mësove sa të varfër jemi” !
Çdo ditë, ne bëhemi gjithnjë e më të varfër, sepse nuk e vëzhgojmë më natyrën, e cila është vepra e madhe e Zotit.
Autori i panjohur